1.
| 1 | Iamdudum teneo, etsi nunc primum lego; meritisque compertum habeo, quem oculis non videram. |
| 2 | Doleo quidem illud accidisse, sed hoc successisse gaudeo; quia licet, superstite me, non optaverim illud contingere; speravi tamen, post illius sancti viri exitum, hoc solum posse merito succedere. |
| 3 | Tenemus ergo te sanctae memoriae Acholii dudum discipulum, nunc successorem, haeredemque eius vel honoris vel gratiae. |
| 4 | Magnum meritum, frater. |
| 5 | Gaudeo tibi, ne uno quidem momento de successore tanti dubitatum viri. |
| 6 | Et magnum onus, frater, tanti nominis pondus subisse, tantae librae, tantique examinis. |
| 7 | Quaeritur in te Acholius: et sicut erat in affectu tuo, ita in officiis desideratur illius virtutis, illius disciplinae effigies, illius fortitudo animi in tam senili corpore. |